Το αρχαίο ελληνικό θέατρο, θεσμός της αρχαιοελληνικής πόλης κράτους αναπτύχθηκε στα τέλη της αρχαϊκής περιόδου (750 π.χ.-480π.χ.) και τελειοποιήθηκε κατά την κλασική περίοδο (480π.χ.-323π.Χ.). Η γέννησή που οφείλεται στις αγροτικές γιορτές προς τιμήν του θεού Διονύσιου, καθώς οι άνθρωποι συνήθιζαν να διοργανώνουν γιορτές γι’ αυτόν, αλλά και διθυράμβους.
Ο διθύραμβος τραγουδιόνταν γύρω, απ’ τον βωμό του θεού του κρασιού. Όμως με τον καιρό, η μορφή του άλλαξε και αναφερόταν σε ιστορίες ηρώων και ημίθεων.
Από νωρίς, το αρχαίο ελληνικό θέατρο αποτελούσε πολύ σημαντική πηγή για την κοινωνική ζωή. Εύποροι πολίτες κάλυπταν τις δαπάνες του θεάτρου και το κράτος τους έδινε τον τίτλο «του χορηγού». Επομένως, το θέατρο ήταν δωρεάν για όλους τους πολίτες.
Θεατρικές παραστάσεις, μόνο άντρες έπαιρναν μέρος, οι οποίοι φορούσαν μάσκες τις οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις άλλαζαν προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες της παράστασης. Επιπλέον, φορούσαν κάποια ειδικά παπούτσια με χοντρά, ψηλά πέλματα, «τους κοθόρνους» οι οποίοι τους βοήθησαν να φαίνονται πιο επιβλητικοί!
Τα πρώτα θέατρα της Ελλάδας χτίζονταν κοντά σε ναούς. Βέβαια οι πολίτες είχαν ενσυναίσθηση της θρησκευτικής σημασίας του έργου, καθώς και με το πέρασμα του χρόνου, έμαθαν να το θεωρούν τα δρώμενα ως τέχνη και ψυχαγωγία και όχι ως ένα θρησκευτικό έργο.
Γενικά, το κτήριο του θεάτρου ήταν πάντοτε υπαίθριο και αρμονικά ενταγμένο στο γύρω τοπίο. Αρκετά θέατρα είχαν κατασκευαστεί με τρόπο που να χρησιμοποιεί φυσικά κοιλώματα λόφων. Βέβαια σε πολλά από αυτά υπήρξε τεχνητή διαμόρφωση του εδάφους και πολλές κατασκευαστικές προσθήκες.
Ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα της κατασκευής ενός θεάτρου είναι ο οπτικός και ακουστικός τομέας. Η ακουστική των θεάτρων θεωρείται σχεδόν μυστήριο επίτευγμα. Τα θέατρα σχεδιάζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι οι θεατές να μπορούσαν και να βλέπουν και να ακούν με μεγάλη άνεση τους ηθοποιούς και τον χορό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου